Walther von Brauchitsch (ur. 4 października 1881 w Berlinie, zm. 18 października 1948 w Hamburgu) – niemiecki feldmarszałek. Uczestnik pierwszej i drugiej wojny światowej. W latach 1938-1942 głównodowodzący niemieckich wojsk lądowych.
Biografia[]
Walter von Brauchitsch urodził się 4 października 1881 w Berlinie jako syn pruskiego generała kawalerii. Jego rodzina miała korzenie serbskołużyckie. Edukację wojskową zaczął w 1895, a pięć lat później został przydzielony do 3 Pułku Grenadierów.
Brał udział w I wojnie światowej jako oficer sztabowy. W 1918 dostał awans na majora. Po zakończeniu wojny pozostał w armii i piął się po szczeblach kariery wojskowej. W 1934 mianowany generałem-porucznikiem, a w 1936 generałem artylerii. 4 lutego 1938 został naczelnym dowódcą wojsk lądowych.
W 1939 brał udział w kampanii wrześniowej i jako naczelny dowódca wojsk lądowych odpowiadał za działania wojenne w Polsce. Następnie brał udział w kampanii duńskiej, norweskiej i francuskiej. 19 lipca 1940 został awansowany do stopnia feldmarszałka. W 1941 odpowiadał za działania zbrojne na Bałkanach. Podczas Operacji Barbarossa został obarczony klęską pod Moskwą i odwołany przez Adolfa Hitlera.
Po dymisji osiadł w Czechach, pod koniec wojny uciekł do Szlezwika-Holsztyna, gdzie został aresztowany przez aliantów. Podczas procesów norymberskich zeznawał jako świadek. Nie dożył do swojego procesu i zmarł na niewydolność krążenia.