Historia Wiki
Advertisement

Ludwik Mycielski herbu Dołęga (ur. 14 września 1837 roku w Chocieszewicach, zm. 4 listopada 1863 roku pod Bojanówką) – powstaniec styczniowy w stopniu rotmistrza, dowódca powstańczego oddziału kawalerii.

Biografia[]

Ludwik Mycielski urodził się 14 września 1837 roku w Chocieszewicach. Jego ojcem był Teodor Mycielski, uczestnik powstania listopadowego i adiutant generała Ludwika Kickiego. Miał brata Ignacego, który również wziął udział w powstaniu styczniowym. Ludwik Mycielski uczył się w gimnazjum we Wrocławiu. Po ukończeniu edukacji trafił do wojska pruskiego, gdzie został podporucznikiem kawalerii. Po zakończeniu służby wojskowej osiadł w Smogorzewie.

Po wybuchu powstania styczniowego dołączył do niego. W marcu 1863 roku dotarł do Krakowa, a następnie dołączył do sił gen. Mariana Langiewicza w Goszczy. Otrzymał stopień rotmistrza i trafił do powstańczej kawalerii. Brał udział w bitwach pod Chrobrzem i Grochowiskami. Został ranny w walce i wyjechał na leczenie do Wiednia. Następnie organizował oddział w Krakowie. W lipcu 1863 roku przekroczył granicę Królestwa Polskiego. Stoczył zwycięską potyczkę pod Słomnikami. Następnie poniósł klęskę w bitwie pod Piotrkowicami i wycofał się do Galicji. Był krytykowany, ale sąd wojenny orzekł jego niewinność. W październiku przybył na Lubelszczyznę i objął dowództwo nad kawalerią w oddziale Tomasza Wierzbickiego. Poległ 4 listopada 1863 roku podczas potyczki pod Bojanówką. Został pochowany w Sielcu.

21 stycznia 1933 roku przez prezydenta II RP Ignacego Mościckiego został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami.

Advertisement