Soter (ur. w Fondi, zm. ok. 174 w Rzymie) − 12. papież w latach około 166-174, święty Kościoła katolickiego. Według Annuario Pontificio pontyfikat jego rozpoczął się w 162–168, a zakończył w 170–177.
Biografia[]
Soter był synem Konkordiusza, urodził się w Fondi, w Kampanii. Za pontyfikatu Sotera wybuchł ponownie spór między Kościołem wschodnim i zachodnim o obchodzenie świąt Wielkanocy. W Rzymie Wielkanoc ustanowiono jako doroczne święto, na pierwszą niedzielę po 14 dniu miesiąca Nisan. Ogłosił, że małżeństwo jest ważne tylko jako sakrament, pobłogosławione przez księdza. Papież zabronił mnichom nie mającym święceń kapłańskich dotykania obrusów i okadzania ołtarza. Soter napisał listy do Kościoła korynckiego udzielając rad i przedstawiając Kościół rzymski pełen miłosierdzia i troskliwości o inne Kościoły. Z tego powodu nazywany jest Papieżem Miłości.
Za czasów papieża Sotera miały miejsce prześladowania przez cesarzaMarka Aureliusza. Według tradycji zmarł śmiercią męczeńską, jednak nie ma na to żadnych dowodów. Nie wiadomo też, gdzie został pochowany. Kościół czci go jako świętego w liturgii 22 kwietnia.
