Jedno z wielu wyobrażeń Elizjum
Pola Elizejskie zwane również Elizjum – w mitologii greckiej część Hadesu zarządzana przez tytana Kronosa.
Opis[]
Pola Elizejskie należały do części Hadesu. Wyobrażana oraz przedstawiana była jako kraina nad oceanem, na zachodnich krańcach świata - czyli często postrzegane jako miejsce wiecznej szczęśliwości oraz wiecznej wiosny. Starożytni Grecy wyobrażali sobie życie po śmierci jako mniej ciekawe niż te na Ziemi. Dusza zmarłego, by dostać się na Elizjum musiała przepłynąć rzekę Styks łodzią, którą sterował starzec o imieniu - Charon. Jednak on za darmo nie prowadził dusz na drugi brzeg, tym samym w obyczaju Greków jest dawanie monet zmarłemu pod język, by dusza mogła przepłynąć. Następnie nieboszczyk był sądzony przez trybunał składający się z trzech sędziów. Dusza kierowała się jedno z trzech miejsc. Prawi ludzie wybierali drogę prawą i po dotarciu i napiciu się wody z rzeki zapomnienia - Lete, czekała ich wieczne szczęście zwane polami Elizejskimi. Elizjum było często przedstawiane jako kraina szczęścia, dobrobytu, bez cierpień. Ponadto było zarządzane przez tytana Kronosa, ojca Zeusa, Posejdona i ich braci i sióstr.
Ciekawostki[]
- Chrześcijańskim odpowiednikiem Pól Elizejskich jest Niebo;
- na polach Elizejskich rosnąć miały topole i asfodele;
- nazwę Pola Elizejskie nadano parkowi wokoło wieży Eiffle'a w Paryżu.