Włodzimierz I Wielki
Włodzimierz I Wielki – najmłodszy syn Światosława I i jego konkubiny Maluszy, którą sagi norweskie opisują jako wróżkę przepowiadającą przyszłość i żyjącą do wieku 100 lat. Według najnowszych badań, książę Włodzimierz urodził się na Wołyniu, we wsi Budziatycze obecnie w obwodzie wołyńskim, w pobliżu monasteru w Zimnem. W podziale ojcowizny otrzymał najpierw Nowogród Wielki, musiał stamtąd uciekać przed przyrodnimi braćmi Jaropełkiem i Olegiem, ale powrócił w 978 r. na czele sprzymierzonych oddziałów Wikingów, odbił Nowogród, po drodze do Kijowa zajął Połock i Smoleńsk i porwał połocką księżniczkę Rognedę, którą zmusił do zamążpójścia. Po zajęciu Kijowa kazał zamordować Jaropełka (Oleg już wówczas nie żył). W następnych latach podbił i przyłączył do Rusi Kijowskiej tereny polskich Grodów Czerwieńskich (981 r.) i pokonał Jaćwingów.
Włodzimierz I Wielki
Do tej pory okrutny, wojowniczy i rozpustny (miał kilkanaście żon i podobno 800 konkubin). zmienił się całkowicie po przyjęciu chrztu w Chersonezie i ślubie z Anną, siostrą cesarza Bizancjum Bazylego II w 988 r. Główne elementy fabuły legendy "Korsuńskiej" o wydarzeniach chrztu Włodzimierza, do dziś obecne w wierzeniach, związanych ze źródłem i cudownym obrazem Matki Boskiej we wsi Budziatycze na Wołyniu.
Chrzest Włodzimierza I Wielkiego
Po powrocie do Kijowa zniszczył pogańskie chramy, wrzucił własnoręcznie posąg Peruna do Dniepru i po przybyciu duchownych z Bizancjum kazał przeprowadzić masowy chrzest ludności w Dnieprze. Założył miasto Włodzimierz Wołyński. Zwycięzca Waregów i zjednoczyciel państwa stał się teraz pokojowym i miłosiernym władcą, choć ustanowił surowe kary za pozostawanie w błędach bałwochwalstwa. W Kijowie wzniósł Cerkiew Dziesięcinną oraz założył pierwszą na Rusi Kijowskiej szkołę.
Ostatnie lata życia księcia były wypełnione stałymi konfliktami z jego dwunastoma kłótliwymi, na wpół pogańskimi synami. Zmarł 15 lipca 1015 r. w drodze do Nowogrodu Wielkiego, dokąd wyruszył na wojnę z synem Jarosławem I Mądrym. Rocznica śmierci świętego Włodzimierza I Wielkiego jest wielkim świętem prawosławnych i unitów (lecz nie katolików rzymskich) w Rosji i na Ukrainie. Zwłoki świętego odnaleziono w Cerkwi Dziesięcinnej w 1636 r.
Żonami Włodzimierza I Wielkiego z czasów sprzed przyjęcia chrztu były
- 1. N.N., Greczynka.
- 2. Olawa Eiriksdotter, Szwedka.
- 3. Rogneda, księżna połocka, córka Rogwołoda.
- 4. Malfryda, Czeszka.
- 5. Adela, Bułgarka.
Żonami Włodzimierza I Wielkiego z czasów po przyjęciu chrztu były
- 1. Anna Porfirogenetka, księżniczka Bizancjum, córka cesarza Romana i zarazem siostra Bazylego II Bułgarobójcy.
- 2. N.N., księżniczka szwabska, córka Konrada I.
- 1. Światopełk I Przeklęty, syn Greczynki.
- 2. Wyszesław, syn Olawy Eiriksdotter.
- 3. Iziasław, syn Rognedy.
- 4. Wsiewołod, syn Rognedy.
- 5. Jarosław I Mądry, syn Rognedy.
- 6. Światosław, syn Malfrydy.
- 7. Mścisław I Waleczny, syn Anny Porfirogenetki.
- 8. Borys Święty, syn Anny Porfirogenetki.
- 9. Gleb Święty, syn Anny Porfirogenetki.
- 10. Stanisław, syn Anny Porfirogenetki.
- 11. Pozwizd, syn Anny Porfirogenetki.
- 12. Sudzisław, syn Anny Porfirogenetki.
Córkami Włodzimierza I Wielkiego były:
- 1. Przemysława, córka Rognedy, żona Leszka z Węgier.
- 2. Przedsława, córka Rognedy, konkubina Bolesława I Wielkiego, króla Polski.
- 3. Dobronega Maria, córka Szwabki, żona Kazimierza I Odnowiciela, księcia Polski.
- 4. Teofano, córka Anny Porfirigenetki, żona Ostomira, posadnika Nowogrodu Wielkiego.
- 5. N.N., córka Szwabki, żona Bernarda II, margrabiego Marchii Północnej.
Źródła[]
- Polska Wikipedia ([1])
- Genealogia dynastyczna - genealogia.grocholski.pl