Wizja starożytnego Rzymu.
Rzym (łac., wł. Roma) – miasto we Włoszech, położone nad rzeką Tyber, stolica Włoch. Jego początkiem jest Królestwo Rzymskie.
Położenie geograficzne miasta[]
Miasto jest położone na półwyspie Apenińskim, w środkowych Włoszech, nad rzeką Tyber.
Historia miasta[]
Początki Rzymu[]
Z wykopalisk archeologicznych, wiemy, że w początkach I tysiąclecia p.n.e. plemiona zamieszkująca ten półwysep zajmowały się uprawą roli i hodowlą. W północnej części Italii powstał związek państw-miast Etrusków - ludu który przybył prawdopodobnie z Azji Mniejszej. Natomiast na południu od VIII stulecia p.n.e rozwijały się kolonie greckie. Tak docierała do Italii wysoko rozwinięta kultura Grecka. Rzym istniał w epoce żelaza jako osada Latynów. Miasto w owych czasach było nędzną wioską, składającą się z kilkunastu pokrytych smołą lepianek, położonych na wzgórzu Palatyn.
Miasto Romulusa[]
Rzym leży na siedmiu wzgórzach. Założony jako licha, zagubiona wśród bagien osada, z czasem stał się stolicą potężnego Imperium. Zgodnie z rzymską tradycją Romulus założył Rzym w roku 753 p.n.e. Po śmierci Romulusa panowało kolejno sześciu królów. Tradycja podaje, że byli to: Numa Pompiliusz, Tullus Hostiliusz, Ankus Marcjusz, Tarkwiniusz Stary, Serwiusz Tuliusz i Tarkwiniusz Pyszny.