Piotr Orseolo (1011 - 1046) - drugi król Węgier, doża Wenecki.
Biografia[]
Dzieciństwo[]
Piotr Orseolo urodził się w Wenecji jako syn doży Wenecji Ottona Orseolo i Marii, córki księcia węgierskiego Gezy.
W wyniku przewrotu w roku 1026 w Wenecji ojciec Piotra, Otton stracił władzę, a jego rodzina musiała uciekać z kraju. Piotr Orseolo wraz ze swoją matką udał się na dwór króla Węgier, Stefana I Świętego.
Gdy następca tronu Węgier, Emeryk zginą podczas polowania, Stefan I wyznaczył na swojego następcę Piotra Orseolo, mimo tego, że prawowitym następcą tronu, zgodnie z zasadą senioratu powinien być Vazul. Powodem, dlaczego Stefan I wybrał na swojego następce tronu było to, że Vazul był zwolennikiem pogaństwa. Ponadto, w dziele "Święty Stefan I. Król Węgier i jego dzieło" napisano, że Vazul był lekkomyślny i głupi, co mogło być kolejnym powodem dlaczego nie został wybrany na następce tronu.
Objęcie tronu[]
Wraz z dniem 15.08.1038 po śmierci Stefana I, Piotr Orseolo objął tron Węgierski. Odbyło się to bez znaczących sprzeciwów. Kontynuował dzieło chrystianizacji państwa poprzez tępienie pogaństwa. Kolejną zmianą było wprowadzenie większych podatków.
Od początku swojego panowania Piotr Orseolo był niechętny możnym węgierskim, a raczej dbał o dobre stosunki z innymi narodami. Między innymi jego doradcami stały się osoby pochodzące z Cesarstwa Niemieckiego oraz Włoch. Władca ten miał również dobre relacje z państwem Polskim, po tym jak uwolnił w 1038 roku Kazimierza Odnowiciela, który był więziony przez Stefana I.
W czasie swoich pierwszych rządów, Piotr przeprowadził trzy wyprawy wojenne. W 1039-1040 roku wysłał wojsko węgierskie na wyprawy łupieskie do Bawarii. W 1040 roku pomógł czeskiemu władcy Brzetysławowi w wojnie z Niemcami. W roku następnym również wysłał swoje wojska no pomoc temu władcy, jednak ta wyprawa zakończyła się klęską.
Bunt[]
Duża liczba cudzoziemców na dworze królewskim nie podobała się Węgierskim możnym. Gdy w roku 1041 Piotr Orseolo odebrał dobra należące do żony byłego króla, Gizeli oraz uwięził dwóch biskupów, którzy wstawili się za byłą królową, na Węgrzech powstała opozycja do władzy królewskiej. Powstały dwa stronnictwa: "panów węgierskich" i "obcych", to znaczy zwolenników króla Piotra. W 1041 roku doszło do otwartego buntu i Piotr Orseolo musiał uciekać z Węgier do Cesarstwa Niemieckiego. Nowym królem został Aba Samuel.
Ponowne objęcie tronu[]
Po nieudolnych rządach Aby Samuela, który próbował usunąć feudalizm, a przywrócić wspólnotę plemienną, Węgrzy zbuntowali się przeciwko swojemu władcy. Henryk III oraz Piotr Orseolo wraz z wielką armią niemiecką wkroczyli na teren Węgier, z zamiarem przywrócenia na tron Piotra Orseolo. Bo bitwie na polach Menfó w pobliżu Gyór w roku 1044 Piotr Orseolo ponownie został królem Węgier, jednak w zamian za to, że złożył hołd lenny Henrykowi III.
Ponowne rządy Piotra Orseolo nie trwały długo. W 1047 przez Węgry przetoczył się wielki bunt pogański, w wyniku którego Piotr Orseolo został zamordowany. Został pochowany w katedrze św. Piotra w Pécs.
Data śmierci Piotra Orseolo budzi pewne kontrowersje, ponieważ z jednym z ważniejszych dzieł opisujących historie Węgier, a mianowicie "Annales Capituli Cracovienses", zapisano, że Piotr Orseolo umarł dopiero w 1060 roku.
Źródła[]
- W. Dworzaczek - "Genealogia"
- S. Kętrzyński - "KAZIMIERZ ODNOWICIEL"
- W. Felczak - "Historia Węgier"
- Annales Capituli Cracovienses
- http://fmg.ac/Projects/MedLands/HUNGARY.htm