Historia Wiki
Advertisement

Katyn massacre 1

Ekshumacja zwłok polskich oficerów zamordowanych przez Sowietów w Katyniu

Katyn massacre 7

Ekshumacja zwłok polskich oficerów zamordowanych przez Sowietów w Katyniu

Katyn - decision of massacre p1

Oryginalny rozkaz szefów NKWD zamordowania polskich jeńców wojennych

Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Sowieckich) (w skrócie ZSRR- ZSSR, czyli Związek SowieckiСоветский Союз - Sawjetskij Sajuz, Союз Советских Социалистических Республик - Sajuz Sawjetskich Socjalisticzeskich Riespublik, СССР - S.S.S.R) – historyczne państwo istniejące w latach 1922-1991. Było państwem komunistycznym rządzonym za pomocą metod totalitarnych. Związek Radziecki powstał po rewolucji rosyjskiej w 1917 roku, kiedy to bolszewicy z Włodzimierzem Leninem na czele przejęli władzę, tłumnie mordując ich dotychczasowych posiadaczy, włącznie z carem Mikołajem II i jego rodziną, nie szczędząc kobiet, dzieci i starców. W okresie od powstania (1922) do wybuchu II wojny światowej (1939) ZSRR graniczył z Finlandią, Estonią, Łotwą, Polską i Rumunią w Europie; Turcją, Iranem, Afganistanem, Chinami i Japonią w Azji. Mongolska Republika Ludowa i Tannu-Tuwa były marionetkowymi państwami buforowymi ZSRR w Azji. Po zakończeniu II wojny światowej ZSRR graniczył z: Norwegią, Finlandią, Polską, Czechosłowacją, Węgrami, Rumunią, Turcją, Iranem, Afganistanem, Chinami, Mongolią, Koreą Północną i Japonią.

Granice morskie: Morze Bałtyckie, Morze Barentsa, Morze Karskie, Morze Łaptiewów, Ocean Arktyczny, Morze Beringa, Ocean Spokojny, Morze Ochockie, Morze Japońskie, Morze Czarne. W ciągu całej historii ZSRR panował system komunistyczny. Przeciwników władzy mordowano na miejscu, albo wysyłano ich do łagrów lub do więzienia, tam katowano i w okrutny sposób zabijano. Rozdeptano kościół prawosławny, burząc świątynie (pierwsza pastwą dewastacji bolszewików padła archikatedra Chrystusa Zbawiciela w Moskwie, którą dopiero Jelcyn odbudował), a popów i biskupów mordowano lub zsyłano na Sybir. Szacuje się, iż zginęło wówczas ponad 20 milionów osób, jednakże mogło ich być więcej.

Po śmierci Lenina w 1924 roku do władzy doszedł Józef Stalin. Wprowadził rządy krwawego nieludzkiego terroru oraz wyeliminował nie tylko całą opozycję, ale wszystkich inaczej myślących od władzy. Stalin wspólnie z Hitlerem w 1939 r. napadli na Polskę i dokonali jej podziału, mordując opozycję, inteligencję, zamożnych mieszczan i chłopów, wywożąc Polaków do obozów pracy przymusowej, gdzie czekała na nich okrutna śmierć. W ten sposób wymordowali prawie jedną trzecią ludności RP, w tym kwiat inteligencji. Przez wprowadzenie neoniewolnictwa, Stalin w dużym stopniu podźwignął gospodarkę państwa, jednakże brak własności prywatnej oraz niska jakość produkowanego towaru, stopniowo hamowała wzrost gospodarczy.

Żyjący w niesłychanym dobrobycie dygnitarze komunizmu, hasłami bez pokrycia i pustymi słowami wzniosłych idei, kamuflowali swoją przestępczą działalność, wyprowadzając w pole setki milionów oszukanych ludzi. Pomimo tych problemów, ZSRR jako jedyne państwo na świecie nie odczuło Wielkiego Kryzysu. Stalin zmarł w 1953 roku, ale są także takie opinie, że go zamordowano. Po II wojnie światowej ZSRR (ZSSR) rywalizowała gospodarczo oraz militarnie z USA. Rosjanie jako pierwsi wynieśli kręgowca (psa Łajkę), a potem człowieka (Jurija Gagarina) w kosmos. Kryzys gospodarczy pojawił się w latach 70., jednakże rząd poinformował o problemach dopiero w 1985 roku.

Program przemian gospodarczych oraz politycznych zapoczątkował Michaił Gorbaczow. Prowadził politykę przebudowy (pierestrojkę) oraz otwarcia życia politycznego (głasnosti). To Gorbaczow zakończył okres zimnej wojny oraz pomógł znieść komunizm. Podczas Jesieni Ludów od ZSRR wyłączyły się Gruzja, Litwa, Łotwa oraz Estonia. Sam Gorbaczow był znienawidzony w ZSRR, jednakże miał szerokie poparcie u Stanów Zjednoczonych i w Europie Zachodniej. Wkład Gorbaczowa został doceniony, gdy on sam otrzymywał Nagrodę Nobla. W sierpniu 1991 roku na terenie ZSRR nastąpiła nieudana próba przywrócenia komunizmu nazywana puczem Janajewa. Dzięki pomocy społeczeństwa oraz wpływom Borysa Jelcyna udało się zapobiec restauracji komunizmu. Gorbaczow ustąpił ze stanowiska, powierzając Jelcynowi władzę. Sam Jelcyn zniósł Związek Radziecki tworząc Rosję.

ZSRR przez większość czasu stanowiła imperium. Dzięki olbrzymiej rozbudowie przemysłu oraz górnictwa niezmierzonych bogatych zasobów mineralnych, ideologii komunistycznej, niewolniczej pracy w gułagach oraz rozwoju armii (ponad 5 mln żołnierzy), państwo stało się poważną konkurencją Stanów Zjednoczonych. Kryzys nastąpił w latach 80. Szacuje się, iż ponad 40% funduszy przeznaczano na bezsensowne pompowanie pieniędzy na armię (a szczególnie wojnę w Afganistanie).

Geografia[]

Rekordy geograficzne[]

  • Najwyższy punkt – Pik Komunizmu 7495 m n.p.m.
  • Najniższy punkt – Kotlina Karagije 132 m p.p.m
  • Główne rzeki – Ob-Irtysz, Amur, Lena, Jenisej, Wołga
  • Największe jeziora – Morze Kaspijskie, Morze Aralskie, Bajkał, Bałchasz, Ładoga, Onega
  • 4. największe państwo w historii

Podział administracyjny[]

  • W dniu swojego rozpadu Związek Radziecki dzielił się na:
  • 15 republik związkowych
  • 20 republik autonomicznych
  • 8 obwodów autonomicznych
  • 10 okręgów autonomicznych
  • 6 krajów
  • 121 obwodów

Republiki związkowe[]

Republiki ZSRR Lata Państwa dzisiejsze WNP NATO UE EAWG GUAM WTO ludność
Armeńska SRR¹ 1936-1991 Armenia 1991 2003 3 262 600
Azerbejdżańska SRR¹ 1936-1991 Azerbejdżan 1991 1997 9 164 600
Białoruska SRR 1922-1991 Białoruś 1991 2002 9 461 800
Estońska SRR 1940-1991 Estonia 2004 2004 1999 1 286 540
Gruzińska SRR¹ 1936-1991 Gruzja|[1] 1993-2008 1997 2000 4 630 841
Kazachska SRR 1936-1991 Kazachstan 1991 2002 16 878 000
Karelo-Fińska SRR² 1940-1956 - -
Kirgiska SRR 1936-1991 Kirgistan 1991 2002 1998 5 357 000
Litewska SRR 1940-1991 Litwa 2004 2004 2001 2 972 949
Łotewska SRR 1940-1991 Łotwa 2004 2004 1999 2 025 500
Mołdawska SRR 1940-1991 Mołdawia 1991 1997 2001 3 560 430
Rosyjska FSRR 1922-1991 Rosja 1991 2002 2012 143 030 106
Tadżycka SRR 1929-1991 Tadżykistan 1991 2002 - 7 800 000
Turkmeńska SRR 1925-1991 Turkmenistan 1991-2005 5 180 000
Ukraińska SRR 1922-1991 Ukraina 1991 1997 2008 45 539 121
Uzbecka SRR 1925-1991 Uzbekistan 1991 1999-2005 27 610 000
¹ do 1936 w ramach Zakaukaskiej FSRR

² w 1956 włączona do Rosyjskiej FSRR

ZSRR 1989

Mapa podziału administracyjnego ZSRR w 1989

Największe miasta Związku Sowieckiego[]

miasto liczba ludności powierzchnia republika związkowa
Moskwa 11 612 943 2511 km² Rosyjska FSRR
Leningrad 4 953 219 1399 km² Rosyjska FSRR
Kijów 2 814 043 839 km² Ukraińska SRR
Taszkent 2 100 000 334,8 км² Uzbecka SRR
Baku 1 700 000 2130 km² Azerbejdżańska SRR
Ałma-Ata 1 421 868 444,0 km² Kazachska SRR
Charków 1 434 330 306 km² Ukraińska SRR
Mińsk 1 500 000 307,895411 km² Białoruska SRR
Gorki 1 400 000 410,68 - 466,5 км² Rosyjska FSRR
Nowosybirsk 1 400 000 503,1 km² Rosyjska FSRR
Swierdłowsk 1 300 000 468 km² Rosyjska FSRR
Kujbyszew 1 267 000 465,97 km² Rosyjska FSRR
Erywań 1 148 000 227 km² Armeńska SRR
Omsk 1 127 675 572,9 km² Rosyjska FSRR
Tbilisi 1 200 000 726 km² Gruzińska SRR
Kazań 1 100 000 425 km² Rosyjska FSRR
Rostów nad Donem 1 099 500 354 km² Rosyjska FSRR
Czelabińsk 1 095 909 486 km² Rosyjska FSRR
Ufa 1 030 812 753,7 km² Rosyjska FSRR
Odessa 1 004 409 236,9 km² Ukraińska SRR
Aszchabad 1 003 678 470 km² Turkmeńska SRR
Krasnojarsk 1 000 000 172 km² Rosyjska FSRR
Frunze 977 204 127 km² Kirgiska SRR
Stalinabad 747 705 100 km² Tadżycka SRR
Ryga 699 203 307,17 km² Łotewska SRR
Wilno 538 968 394 км² Litewska SRR
Tallin 390 107 159,2 km² Estońska SRR

Sowieckie kolonie – kraje „demokracji ludowej”[]

Państwo Liczba ludności Powierzchnia Tereny wcielone do Związku Sowieckiego Obszar Liczba ludności
Polska Rzeczpospolita Ludowa 37 800 000  322 577 km² Kresy Wschodnie
Czechosłowacka Republika Ludowa
Czechosłowacka Republika Socjalistyczna
15 913 125  127 900 km²
  Węgierska Republika Ludowa  9 935 000  93 030 km² Ruś Zakarpacka 12 777 km² 1.258.000
  Niemiecka Republika Demokratyczna 16 100 000  108 333 km² Enklawa Królewiecka 15.100 km² 941,873
  Rumuńska Republika Ludowa
Rumuńska Republika Socjalistyczna
22 300 000 237 500 km² Mołdawia 33.843 km² 3 560 430
  Bułgarska Republika Ludowa 8 990 000 111 000 km²
  Albańska Republika Ludowa 2 831 741   28 748 km²
  Socjalistyczna Federacyjna Republika Jugosławii 23 724 919 255 804 km²
Radziecka strefa okupacyjna w Austrii
  Mongolska Republika Ludowa 2 754 685 1 564 116 km²
  Demokratyczna Republika Afganistanu 13 811 900 647 500 km²
  Wietnam Północny 13 000 000  157 880 km²
Korea Północna 22 757 275  120 540 km²
Kuba 11 163 934 110 860 km²
Inne państwa anektowane przez ZSRR
Tuwa Tuwa  170.500 km²  307 930
Finlandia (nieskomunizowana) Karelia  156 665 km² 643 548

Początki[]

Rewolucja lutowa[]

Plik:Lenin CL.jpg

Włodzimierz Lenin

I wojna światowa pod wieloma względami mocniej uderzyła w Rosję niż w inne państwa Europy. Utrzymanie absolutnego caratu, głód i kryzys gospodarczy spowodowały w marcu 1917 roku strajki w Piotrogrodzie, które niebawem objęły cały kraj. W wyniku tych wydarzeń car Mikołaj II abdykował. Władza przeszła przejściowo w ręce Rządu tymczasowego oraz rad delegatów robotniczych i żołnierskich.

Rewolucja października i bolszewicy u władzy[]

Upadek caratu jednak nie uspokoił części społeczeństwa. Radykalne skrzydło partii socjalistycznej - bolszewicy - pod przywódcą Włodzimierza Lenina doprowadzili do wybuchu rewolucji 6 listopada 1917 roku. Lenin w interesie zdobycia koniecznych środków zewnętrznych i poparcia, w zaplombowanym wagonie pojechał do Berlina, gdzie przeprowadził tajne rozmowy w interesie odciążenia wiążącego znaczne siły niemieckie frontu wschodniego. Innymi słowami: imperializm niemiecki zainicjował bolszewicką rebelię, nie szczędząc środków i poparcia udzielonego Leninowi. W zamian później bolszewicy pomogli Hitlerowi przejąć władzę. Co więcej: wyższych dowódców armii niemieckiej przez długie lata bezpłatnie szkolono na rosyjskich akademiach wojskowych! Na Zachodzie ukazało się na ten temat bardzo wiele książek opartych na faktach i dokumentach, które w okresie komuny nie przebiły się przez bolszewicką cenzurę. Należą do nich książki znakomitego niemieckiego prawnika i dziennikarza Sebastiana Haffnera, który w 1938 r. wyemigrował do Anglii, po wojnie wrócił do Niemiec, gdzie był korespondentem „Observera”. Był felietonistą poczytnych tygodników niemieckich („Welt”, „Stern”). Najbardziej interesujące dane na ten temat można znaleźć w jego książkach „Diabelski pakt” (1994), „Od Bismarcka do Hitlera” (1998), czy „Niemiecka rewolucja 1918/1919” (1996). Bolszewicy rozpętali wojnę domową, trwającą w latach 1917-1922, a Niemcy spokojnie mogli kontynuować wojnę na Zachodzie. W tym czasie utworzono Komisję do Walki z Kontrrewolucją (CzeKa), którą dowodził Feliks Dzierżyński. Znacjonalizował on banki i fabryki, zmuszając ich właścicieli i zarządców do ucieczki, lub po prostu mordując ich. Wprowadził świeckie nauczanie opierające się na bolszewickich fantasmagoriach, oraz zrabował cerkwi majątek. W 1921 roku zastąpiono komunizm wojenny przez Nową Ekonomię Polityczną, która częściowo odchodziła od systemu nakazowo-rozdzielczego w gospodarce, przywracając ograniczony wolny rynek. W 1922 proklamowano Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

Stalin u władzy[]

Joseph Stalin and Nikita Khrushchev, 1936

Józef Stalin i Nikita Chruszczow w 1936 roku.

307585

Bolszewiccy naziści

Socialism-red-flags-socialists1c-1

No pasaran! Morduj wszystkich!

Po śmierci Włodzimierza Lenina do władzy doszedł Józef Stalin. Przeciwników politycznych usunął od władzy. Rozpoczął on nagonkę na wrogów komunizmu oraz na komunistów, którzy inaczej widzieli idee komunizmu. Cała inteligencja musiała podporządkować się propagandzie. Wszelkie religie zostały zakazane. Dodatkowo obywateli poddawano wszelkiej kontroli. W Związku Sowieckim bezpieka (czeka, GPU, NKWD, a potem KGB) otrzymała niczym nieograniczone kompetencje do walki z „wrogiem wewnętrznym” — inteligencją, klerem, osobami zamożnymi i z opozycją. W szkolnictwie i kulturze wprowadzono bardzo surową kontraselekcję, dzięki której wykształcenie mogli zdobyć, pracą twórczą mogli zajmować się tylko „nader zaufani towarzysze”. W ten sposób ZSRR stał się państwem totalitarnym. Tylko RP spróbowała powstrzymać amok bolszewików poprzez wojnę polsko-bolszewicką, ale „demokratyczny” Zachód zostawił Polaków na pastwę bolszewickich szakali i wilkołaków. RP zyskała tylko tyle, że czasowo odzyskała część utraconych ziem wschodnich! Odzyskała wraz z damoklesowską groźbą kolejnej wojny i nowych rozbiorów. Bo „demokratyczny” Zachód nie potępił Stalina i bolszewików. A neobolszewik Winston Churchill zdradził swój naród i jego tradycje oraz aliantów, chytrze i amoralnie paktując z mordercą narodów Stalinem w Teheranie, Jałcie i Poczdamie, skazując pół Europy na poniżające blisko 50-letnie bolszewickie niewolnictwo. Ta zdrada Winstona Churchilla była podstawą zamachu na Władysława Sikorskiego w Gibraltarze i polską rację stanu.

Wszelcy wrogowie komunizmu trafiali do łagrów — stając się niewolnikami, przy tym mając bardzo ograniczone prawa. Łagry te znajdowały się przede wszystkim w rejonach podbiegunowych Syberii. Ze względu na bardzo ciężką pracę, głód, brak opieki lekarskiej oraz niskie temperatury, ogromna liczba mieszkańców umierała. Bolszewicy nie szanowali żadnych pisanych praw i konwencji międzynarodowych. Z janusowym licem głosili idee pseudohumanistyczne, przy tym skrycie mordując, mordując, mordując. Przede wszystkim Polaków i Ormian — najlepszych synów narodu, którzy byli dla nich wrogami nr.1. W Katyniu, Starobielsku, Ostaszkowie (i nie tylko!)  z premedytacją wymordowali polskich jeńców wojennych, nie zważając na konwencję genewską i prawa ludzkie. W 1920 r. wspólnie z urodzenia alkoholistą[2] Kemalem Mustafą (bandycki pseudonim „Atatürk”) rozwalili Konfederację Ormiańską, mordując miliony bezbronnych Ormian oraz spokrewnionych z nimi Lesginów, Tałyszy, Tatów, Osetyjczyków, Abchazów, Kurdów i innych. Kobiety, starców i dzieci, kler i inteligentów.

Wojna polsko-bolszewicka[]

150px-200px-Bij Bolszewika

Bij bolszewika

150px-Lengyel bevonulás Kijevbe

Wkroczenie Wojska Polskiego do Kijowa

100px-MiklóssiFerdinándLeó

mjr.Ferdinánd Leó Miklóssy

200px-Emléktábla-varsó-múlt-kor

Tablica pamiątkowa upamiętniająca pomoc węgierską dla RP w wojnie polsko-bolszewickiej

Wojna polsko-bolszewicka (wojna polsko-sowiecka, wojna polsko-rosyjska 1919-1921) – była wojną pomiędzy odrodzoną II Rzecząpospolitą a Rosją Sowiecką, dążącą do podboju państw europejskich i przekształcenia ich w republiki sowieckie zgodnie z doktryną i deklarowanymi celami politycznymi („rewolucja z zewnątrz”) rosyjskiej partii bolszewików[3]. Wojna przez cały okres trwania toczyła się równolegle w wymiarze militarnym i bardzo silnie zaakcentowanym wymiarze politycznym. Trwała w latach 1919-1920, a jej najważniejszymi epizodami militarnymi były: wyprawa kijowska (w której Zginął na Polu Chwały dziad Rolanda Antoniewicza, płk.Zygmunt), bitwa warszawska, kontruderzenie znad Wieprza, bitwa pod Komarowem i wreszcie bitwa nad Niemnem. We wrześniu 1920 r. Włodzimierz Lenin w czasie przemówienia na IX Konferencji Rosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewików) przedstawił główną według niego przyczynę wojny polsko-bolszewickiej: [stwierdziliśmy], że gdzieś pod Warszawą znajduje się nie centrum polskiego rządu burżuazyjnego i republiki kapitału, ale centrum całego współczesnego systemu imperialistycznego oraz że okoliczności pozwalają nam wstrząsnąć tym systemem i prowadzić politykę nie w Polsce, ale w Niemczech i w Anglii. Tym samym stworzyliśmy w Niemczech i Anglii zupełnie nowy odcinek rewolucji proletariackiej, walczącej z ogólnoświatowym imperializmem...[4]. Oczywiście stwierdzenie Lenina było tak samo kłamliwe, jak kłamliwy był cały system bolszewicki, bo żadne z państw zachodniej „demokracji” nawet palcem nie ruszyło w interesie poparcia Polaków, RP, a imperializm od początku znamionował politykę sowieckich władz! Pomogli tylko wycieńczeni wojną światową Węgrzy, wysyłając do Polski broń i amunicję[5][6][7]. Oprócz tego setki węgierskich ochotników zmobilizował pewien węgierski Ormianin — Ferdinánd Leó Miklóssy, który w randze majora, na czele czterech batalionów ochotników węgierskich walczył u boku płk.Zygmunta Antoniewicza.[8] 12 października 1920 r. delegacja Sejmu RP i rządu Rzeczypospolitej oraz delegacja rządu bolszewickiej Rosji zawarły w Rydze zawieszenie broni (weszło w życie 18 października), a 18 marca 1921, również w Rydze, podpisany został traktat pokojowy, który wytyczył granicę polsko-radziecką i do agresji ZSRR na Polskę w 1939 regulował stosunki pomiędzy II Rzecząpospolitą a RFSRR, a później ZSRR. Traktat ten Rosja Sowiecka wdeptała w błoto, kiedy przyłączyli się do Hitlera i dokonali wspólną agresję przeciwko RP. Związek Sowiecki tym samym jednoznacznie zdemaskował siebie, podkreślając, że dla nich żadne traktaty nie są miarodajne!

Gospodarka za czasów Stalina[]

Stalin rozpoczął zabieranie majątku prywatnego na rzecz państwa, podczas kiedy bolszewicka oligarchia przeprowadziła się do luksusowych pałaców i żyła po królewsku. Wśród bolszewickich oligarchów ruszył wyścig: kto zbuduje sobie większą, bardziej luksusową daczę po Moskwą, na Krymie, w Mineralnych Wodach, w Abachazji, Gruzji i Północnej Armenii. Kupowali luksusowe jachty czarnomorskie, których wartość przekraczała 50-70-letnie zarobki robotnika. Liczne ziemie połączono w duże gospodarstwa nazywane kołchozami. Później okazało się, że kołchozy wytwarzały o wiele mniej żywności niż prywatne gospodarstwa, a znaczna część zysków wędrowała do kieszeni dyrektora kołchozu i jego szefów. To spowodowało śmierć kilku milionów ludzi (głównie na wielonarodowościowej Ukrainie, gdzie podle sztucznie wywołano wieloletni głód, dziesiątkujący Ukraińców, Węgrów, Słowaków, Rusinów, Ormian, Tatarów i Polaków).

II wojna światowa[]

Mszp komm

Towarzysze bandyci...

Clipboard36

Towarzysze sowieccy i hitlerowcy podczas wspólnej pacyfikacji Polski

Clipboard35

Towarzysze sowieccy i hitlerowcy podczas wspólnej pacyfikacji Polski

ZSRR uczestniczyło na wojnie od 17 września 1939 roku, kiedy to wspomagając atakujących Polskę z Zachodu hitlerowców, Sowieci zajęli wschodnią Polskę, mordując wszystkich, kto tylko trafił pod rękę zbirów z niechlubnej Armii Czerwonej. W początkowej fazie wojny walczyli tylko z Finlandią, zdobywając część ziem (Karelia). Podczas kiedy oficjalnie głoszono walkę z „imperializmem”, Sowiecka Rosja faktycznie intensywnie kontynuowała carski imperializm. W 1941 roku niemiecka armia zaatakowała Rosjan. Doszli oni aż do Moskwy. Bohaterską walką odznaczyli się mieszkańcy Leningradu oraz Stalingradu. Dzięki fabrykom położonym w głębi kraju rozpoczęto produkcję nowoczesnej broni (m. in. czołgi T-34). W 1943 roku radzieckie siły zbrojne pod wodzą marszałka Żukowa wygrały największą na świecie bitwę z udziałem czołgów pod Kurskiem („Łuk Kurski”). Podczas wojny zginęło 20 mln. Rosjan. Stalin w szyderczy sposób swój kolejny amok bezczelnie nazwał „Wojną Ojczyźnianą”, podczas kiedy sowieckie działania wojenne były niczym innym, jak wojną zaborczą.

Akty gwałtu i przemocy przeciwko „sojuszniczym” koloniam „demokracji ludowej”[]

4

Poznań 1956

Sztálin feje

Budapeszt 1956 - to co pozostało z pomnika Stalina

1956-fotó3

Budapeszt 1956 - sowieci siali śmierć

1221809068 1968

Sowieckie czołgi w Pradze w 1968 r

Sowieci dokonali faszystowskiej agresji na Czechosłowację (plakat i ulotka)

Ulotka Rolanda Antoniewicza

Totalitarna polityka Związku Sowieckiego i mordercza psychopatia Stalina (a potem alkoholizm Breżniewa) nie ścierpiała żadnych buntów ze strony ludności „sojuszniczych” „demokracji” ludowej. Istniejąca niespełna cztery lata Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD) przeżyła w czerwcu 1953 swój pierwszy wstrząs polityczny. Strajki, demonstracje i rozruchy w ponad 700 miejscowościach stłumiła Zachodnia Grupa Wojsk Sowieckich. Dzięki temu u władzy utrzymał się komunistyczny rząd Otto Grotewohla. Jednak Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności (SED) po „kontrrewolucyjnym puczu i faszystowskiej prowokacji” poniosła ciężką porażkę polityczną.

W czerwcu 1956 r. przejeżdżające przez Polskę do NRD sowieckie czołgi wdarły się do Poznania w celu stłumienia wydarzeń Poznańskich w czerwcu 1956 r. - bohaterskiego zrywu niepodległościowego Poznaniaków, początkowo żądających tylko „pracy i chleba”.

Po upadku Wydarzeń Poznańskich w czerwcu 1956 r. w kilka miesięcy później (w październiku) Bracia-Węgrzy powiedzieli „Nie!” na sowiecko-bolszewicki terror i z bronią w ręku kontynuowali to, co rozpoczęli Bracia-Polacy w Poznaniu: wybuchła rewolucja węgierska. W odpowiedzi Stalin nasłał na Węgrów 20 sowieckich dywizji niechlubnej Armii Czerwonej, które jako „Południowa Grupa Wojsk”, do 1990 r. okupowały kraj. Jednocześnie do Budapesztu wysłano swojego agenta — wcześniej skazanego za pospolite kradzieże kryminalistę, w osobie Janosza Czermaneka (bandycki pseudonim: „Janosz Kadar”), który na bazie Węgierskiej Partii Pracujących (MDP), powołał do życia Węgierską Socjalistyczną Partię Robotniczą (WSPR), ogłosił siebie „Premierem Węgierskiego Rewolucyjnego Rządu Robotniczo-Chłopskiego” i opierając się na sowieckie czołgi oraz krwiopijców z KGB, krwawo zdeptał Rewolucję, mordując i posyłając do więzienia kwiat węgierskiej inteligencji i opozycji.

Podobnie postąpili Sowieci w 1968 r, kiedy z krwawą przemocą zdeptali Praską Wiosnę, usuwając od władzy niewygodnego dla nich Alexandra Dubčeka. Granicę pod Čierna nad Tisou przekroczyło sto tysięcy sowieckich żołnierzy dwudziestu dywizji, do których przyłączyły się dywizje „sojuszników” z Układu Warszawskiego. W Budapeszcie w swoich protestacyjnych ulotkach, Roland Antoniewicz sowiecki amok nazwał „faszystowską agresją”. Wpadł w szpony bezpieki i wlepiono jemu karę więzienia w zawieszeniu. Armia czechosłowacka nie wykazała oporu, walki miały miejsce tylko pod gmachem praskiego radia. (Według najnowszych badań agresja wcale nie była bezkrwawa, bo zażądała ponad sto ofiar.) W styczniu 1969 roku w proteście przeciwko interwencji państw Układu Warszawskiego, bohaterski Czech Jan Palach dokonał aktu samospalenia, ponosząc śmierć. Śmierć bohatera, bo przez swój czyn drastycznie wskazał na fakt, że trzeźwi, uczciwi ludzie nie proszą bujd na resorach bolszewizmu-komunizmu-sowietyzmu!

Rządy Nikity Chruszczowa[]

Rządy Nikity Chruszczowa zapisały się jako częściowe zreformowanie kraju. Rządy Chruszczowa zapisały się zarówno pozytywnie (wyjawienie wielu zbrodni komunistycznych za czasów Stalina), jak i negatywnie (kryzys gospodarczy).

Rządy „żywych trupów”: Breżniewa, Andropowa i Czernienki[]

W 1964 roku rządy w ZSRR przejął szef donieckiej mafii handlarzy narkotyków Leonid Breżniew (później jego zięcia, generała i szefa MSW Juija Czurbanowa jako kozła ofiarnego skazano na 8 lat więzienia, ratując przez to faktycznych wodzów mafii narkotycznej: Hejdara Aliyeva, Edwarda Szewardnadze, Siemiona Cwinguna, Szarafa Raszydowa i innych). Za jego czasów w gospodarce rosyjskiej zapanował zastój, fabryki produkowały niskiej jakości buble. Rosnące wydatki wojskowe i zbrojeniowe spowodowały, że dochód ZSRR przestał rosnąć, a ludziom znacznie spadła stopa życiowa. W 1982 roku Breżniew zmarł - władzę objęli schorowani Jurij Andropow i później Konstantin Czernienko, którzy zmarli niewiele po odejściu Breżniewa.

Państwo w państwie — czyli wszechmocna bezpieka: Czeka, GPU, NKWD, KGB[]

Kgb-4a

W latach 1953-1963 faktyczne rządy w Afganistanie sprawował, jako premier, książę Muhammad Daud Chan – został on odsunięty od władzy przez króla Zahir Szaha. Monarcha objął ster władzy we własne ręce, stopniowo zmierzając do przekształcenia ustroju politycznego w monarchię konstytucyjną, doprowadzając do legalizacji partii politycznych i pierwszych w historii kraju wolnych wyborów w styczniu 1965 r. W wyborach z roku 1969 miejsca w parlamencie uzyskali również popierani przez Sowietów, a dokładniej przez KGB komuniści afgańscy, wywodzący się z LDPA (Ludowo-Demokratyczna Partia Afganistanu). Byli wśród nich liderzy LDPA, tacy jak Babrak Karmal czy Hafizullah Amin. LDPA, od 1965 r. kierowana przez Nur Mohammeda Tarakiego, zyskała po wyborach silniejszą pozycję i zaczęła prowadzić antyrządową i antymonarchistyczną kampanię propagandową. Sowieckie wmieszanie się w sprawy wewnętrzne Afganistanu doprowadziło do sowieckiej interwencji zbrojnej, która stała się początkiem do dzisiaj trwającego kryzysu polityczno-zbrojnego.

27 sierpnia 1975 r agenci KGB mordują etiopskiego cesarza Haile Selassie I , umożliwiając przejęcie władzy przez swojego agenta Mengystu Hajle Marjama .

Upadek ZSRR[]

Michaił Gorbaczow

Michaił Gorbaczow

Upadek ZSRR rozpoczął się w 1985 roku, kiedy to do władzy doszedł Michaił Gorbaczow.

Urząd Historyczny141a

Fragment ściśle tajnego meldunku do bezpieki M-35352 (2/208 old.) BM III/III-4-b agenta „Pálos” do Sági R. hdngy 1970. szeptember 21.

W celu przeciwdziałania kryzysowi gospodarczemu rozpoczął projekt reform gospodarczych. Przyczynami kryzysu ZSRR stały się olbrzymie wydatki na zimną wojnę, klęska w Afganistanie, utrzymywanie przedsiębiorstw, które należały do państwa oraz wydatki na cele socjalne (mieszkańcy posiadali bezpłatną służbę zdrowia, gwarancję pracy, bardzo tanią żywność, niskie koszty transportu  — bilety kolejowe i lotnicze kosztowały kopiejki — oraz opłaty czynszowe). Kosztem takich wydatków na cele socjalne stały się braki w sklepach, niska jakość towaru oraz stopniowe braki pieniędzy. (Roland Antoniewicz już w 1970 r z góry przewidział upadek Związku Sowieckiego! Kiedy w 1970 r na Węgrzech zakładał Towarzystwo Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, stale tak podkreślał: „Obecnie jeszcze wszystko jest w porządku, ale w Związku Sowieckim są takie problemy wewnętrzne natury politycznej, z powodu których prędzej czy później musi poddać swoje pozycje zagraniczne w Europie Środkowej. I wówczas stosunki polsko-węgierskie należy podnieść na poziom europejski. Te stosunki stanowić będą gwarancję pokoju Europy Środkowej. W interesie tego nasze cudowne tradycje z niedalekiej przeszłości, przyjaźń obu narodów musimy dowodzić. To nasze pokolenie zrobi porządek w Europie Środkowej bez Związku Sowieckiego, dlatego też wspólne tradycje trzeba utrzymywać w czujności.” — Ściśle Tajny Raport nr M-35352 z dnia 21 września 1970 r agenta „Pálos” do por.R.Sági z MSW dpt.III [bezpieki] wydział III/III-4-b str. 2/208. — Urząd Historyczny — Historyczne Archiwum Tajnych Służb WRL.)[9]

Pierestrojka[]

Reagan and Gorbachev signing

Podpisanie w 1987 układu o rozbrojeniu broni średniego zasięgu

Gdy do władzy doszedł 54-letni Michaił Gorbaczow, uznał on, iż sytuacja w ZSRR robi się coraz bardziej dramatyczna. Wobec narastającego wszechstronnego kryzysu w ZSRR, Gorbaczow widział konieczność przeprowadzenia niezbędnych zmian, ale nie posiadał jednak konkretnego programu i ludzi, nie chciał też obalać systemu, ale go reformować. Reformy Gorbaczowa miały objąć wprowadzenie pieriestrojki (przebudowy życia społeczno-politycznego), głasnosti (jawność życia politycznego), uskorienija (przyspieszenie rozwoju ekonomicznego). Pierwsza miała wprowadzić reformy w celu pokonania kryzysu gospodarczego. W drugim zniesiono cenzurę, co pozwoliło na ponowną analizę historii i błędów reżimu. W ramach tego punktu, Rosjanie mieli zapewnioną wolność słowa oraz możliwość jawnego krytykowania władzy bez represji. Trzeci punkt zniósł kontrolę innych państw komunistycznych. Dzięki temu projektowi, gospodarka ZSRR ruszyła, a imperium już nie musiało pomagać (i wyzyskiwać je) innym państwom z Układu Warszawskiego. XXVII Zjazd KPZR w marcu 1986 r. zaakceptował proponowane zmiany. Napotkano jednak ogromne trudności w znalezieniu nowych, reformatorsko nastawionych ludzi i opór rozbudowanego aparatu partyjnego i państwowego wobec wszelkich zmian. Katastrofa w elektrowni atomowej w Czarnobylu (kwiecień 1986), brak rozeznania skutków i dwulicowość podkopywały sens zmian i autorytet władz.

Reformy[]

Po wprowadzeniu pierestrojki zwolniono więźniów politycznych, pozwolono działać opozycjonistom oraz pozwolono dysydentom wrócić do kraju. Społeczeństwo wolno ulegało demokratyzacji. W 1989 roku odbyły się wybory do Rady Deputowanych Ludowych, czyli do parlamentu. W polityce zagranicznej coraz bardziej zaczęto ufać Gorbaczowi. Podpisano umowę w celu rozbrojenia, wojska radzieckie wycofały się z Afganistanu, ZSRR przestało popierać reżimy w krajach Europy Wschodniej oraz w niektórych państwach afrykańskich (Etiopii, Mozambiku i Angoli). Decyzje gospodarcze podejmowane przez zespół Gorbaczowa (wyprzedaż rezerw złota, zakaz sprzedaży alkoholu i inne) nie pokrywały deficytu finansowego państwa, który wciąż się zwiększał. Efekty zapoczątkowanej prywatyzacji, reform prawa wyborczego i karnego były niewielkie.

Zamieszanie[]

Borys Jelcyn 1989

Borys Jelcyn

Pomimo przeprowadzonych reform sytuacja w ZSRR tylko chwilowo uległa poprawie. W państwie szerzył się zamęt, wzrosła korupcja, działalność mafijna oraz niedobory żywności. KGB rozpoczęła masowe palenie teczek, przez co wielu przedstawicieli policji, wojska i polityki mogło bez dowodów żyć na wolności. Gorbaczow cały czas zwlekał z uwolnieniem cen, pomimo nacisków, iż jest to radykalne i bolesne, ale niezbędna metoda rozwoju gospodarczego. Pomimo olbrzymiej popularności na zachodzie, Gorbaczow stał się znienawidzony w kraju. Pomimo ogromnej władzy, nie mógł przeprowadzać reform ze względu na spór pomiędzy konserwatystami (nazywanymi twardogłowymi) a radykałami. Radykałom dowodził Borys Jelcyn - wcześniej dawny współpracownik Gorbaczowa, wykluczony z Biura Politycznego za krytykę opóźniania procesu reform. Jelcyn stał się ogromnym zwolennikiem prywatyzacji i demokratyzacji. Podjęte przez Gorbaczowa reformy w rzeczywistości nie umożliwiły konkretnych zmian. Naruszone struktury administracyjne i partyjne państwa nie były w stanie zapanować nad wszechogarniającym ZSRR chaosem. Zaczęły się budzić, uśpione w okresie terroru, ambicje niepodległościowe narodów ZSRR. Większe sukcesy odnosili Rosjanie na forum międzynarodowym: 1985 szczyt Gorbaczow-Reagan w Genewie - zaprzestanie zagłuszania stacji zachodnich, inicjatywy pokojowe i rozbrojeniowe ZSRR, wycofanie się z Afganistanu, zaprzestanie wspierania reżimów komunistycznych na świecie, podjęcie przez ZSRR rozmów z Chinami. Rozmowy i postanowienia sprzyjały stworzeniu nowego obrazu ZSRR na arenie międzynarodowej.

Rozpad[]

Reformy Gorbaczowa w ZSRR rozluźniły radziecką kontrolę nad państwami socjalistycznymi, wśród społeczeństw były przyjmowane przychylnie. Podczas przeprowadzenia reform pojawiły się eksplozję nastrojów nacjonalistycznych. W 1990 roku nastąpiły szereg apeli o niepodległość. Najpoważniejszy charakter pojawił się w Górnym Karabachu, gdzie spór toczyli Azerowie i Ormianie. W celu uspokojenia sytuacji, obszar Górnego Karabachu kontrolowały wojska ZSRR a w rejonie Leninakana (dzisaj Gjümri) tajnym podziemnym wybuchem jądrowym wywołano trzęsienie ziemi, które miało postawić na kolana zniewolonych krnąbnych Ormian. Trzęsły się w posadach systemy bolszewickie sojuszniczych „demokracji ludowych”, niepodległości domagał się Azerbejdżan, Gruzja, Estonia, Łotwa i Litwa. Węgry jako pierwsze odwróciły się plecami do „wielkiego brata”, w 1990 r wprowadzając prawicowy rząd dr. Józsefa Antalla juniora, który od razu wypowiedział udział w RWPG i Układzie Warszawskim, zmuszając 20 dywizji sowieckiego okupanta do spiesznego opuszczenia kraju. Największe walki o niepodległość były nad Bałtykiem, gdzie Litwini, Łotysze i Estończycy przypominali o straceniu niepodległości w 1940 roku. Sytuację jako pierwsza przełamała Litwa ogłaszając niepodległość. Jednakże sankcję ekonomiczne zmusiły Litwę do dalszych rozmów.

Rywalizacja Gorbaczowa z Jelcynem[]

Pozycja Gorbaczowa załamywała się na wszystkich frontach. W marcu 1990 roku usunięto zapis o wiodącej roli partii komunistycznej. Coraz większą konkurencją Gorbaczowa stawał się Borys Jelcyn, który w maju 1990 roku został przewodniczącym parlamentu nowo utworzonego państwa Federacji Rosyjskiej. Gorbaczow przez ten czas stracił ministra spraw zagranicznych Eduarda Szewardnadza, który podał się do dymisji. Odchodząc ostrzegał przed powrotem dyktatury. W styczniu 1991 roku sytuacja na Litwie zaostrzyła się. W wyniku zamieszek śmierć poniosło 13 demonstrantów. Gorbaczow widząc sytuację uznał, iż każdy obszar Rosji, który będzie chciał być niepodległy, mógł to ogłosić. Akces zgłosiło 9 spośród 15 republik. Rozwiązania tego nie zaakceptowali konserwatyści. Wybory prezydenckie w 1991 roku wygrał Borys Jelcyn, a jego zwolennicy przejęli władzę w Moskwie i w Leningradzie. Symbolem zmian stała się zmiana nazwy Leningradu na Sankt Petersburg.

Pucz Janajewa[]

19 sierpnia 1991

Borys Jelcyn w przemówieniu do narodu 19 sierpnia 1991

Podpisanie nowego układu miało nastąpić 20 sierpnia. Konserwatyści nie chcieli dopuścić do żadnej z zmian. Wczesnym rankiem 19 sierpnia radziecka agencja informacyjna TASS i moskiewska rozgłośnia radiowa poinformowała, iż Gorbaczow ze względu na kłopoty ze zdrowiem przekazuje władzę w ręce Gienadija Janajewa. do ratowania kraju przed kryzysem powołany został komitet ośmiu, w skład którego wchodził premier, minister obrony i spraw wewnętrznych, szef KGB oraz Janajew. Zakazano strajków i demonstracji, wprowadzono stan wyjątkowy, przywrócono cenzurę. Na ulicach Moskwy pojawiły się wozy opancerzone. W rzeczywistości Gorbaczow nie był chory. Został on uwięziony 18 stycznia w swojej willi na Krymie. Gorbaczow jednakże nie dał się zastraszyć i nie podpisał dokumentu za legalizującego pucz. To oraz błędy w wprowadzeniu puczu stały się klęska. Innym problemem zwolenników puczu stały się strajki pod przewodnictwem Jelcyna. To właśnie on a nie Gorbaczow stał się bohaterem Rosji. Pucz zakończył się 22 sierpnia, kiedy to przywódcy zamachu próbowali uciec zagranicę. Jeden ze spiskowców popełnił samobójstwo. Pozostałych aresztowano i oskarżono o zdradę stanu. Gorbaczow powrócił do Moskwy.

Poparcie dla Jelcyna[]

Jelcyn jako bohater umocnił swoją pozycję i przejął kontrolę nad siła zbrojnymi oraz innymi elementami aparatu Rosji. Ostatecznym ciosem dla Gorbaczowa stała się niepodległość Ukrainy, która zapewniała olbrzymie plony rolnicze dla całego ZSRR. To spowodowało, iż Jelcyn rozpoczął wprowadzenie reform.

Wspólnota Niepodległych Państw[]

Kilka dni później przywódcy Rosji, Ukrainy i Białorusi na spotkaniu w Puszczy Białowieskiej uznali, iż państwa wchodzące w skład nieistniejącej już Rosji Radzieckiej powinny utworzyć konfederację. Na miejscu ZSRR powstała Wspólnota Niepodległych Państw (WNP). Nie powołano do życia odrębnych organów nadrzędnych, armii i policji. Do WNP wstąpiło 11 państw (Rosja, Białoruś, Ukraina, Mołdawia, Armenia, Azerbejdżan, Kazachstan, Kirgistan, Uzbekistan, Turkmenistan i Tadżykistan).

Reformy Jelcyna[]

Rosja coraz bardziej widziała nadzieje na lepsze jutro w Jelcynie. Gorbaczow zrezygnował z władzy w Boże Narodzenie 1991 roku. Na Sylwester usunięto flagę Rosji Radzieckiej, a na jej miejsce zawieszono flagę Federacji Rosyjskiej. Jeszcze przed końcem 1991 roku Jelcyn musiał stawić czoło Czeczeni, w której nasilały się ruchy islamistyczne, co doprowadziło kilka lat później do wojny. W styczniu 1992 roku Jelcyn uwolnił ceny żywności, które wzrosły średnio o 300%. Fala niezadowolenia oraz poparcia dla komunistów obiegła cały kraj, a poparcie dla Jelcyna gwałtownie spadło. Pomimo prywatyzacji oraz uwolnienia cen, nadal produkcja malała. Nowym problemem stała się inflacja. W 1993 roku Jelcyn zgodził się na przeprowadzenie referendum. Udało mu się wygrać, jednakże frekwencja była niska, a przewaga głosów niewielka.

Rezultat[]

Pomimo przeprowadzonych reform, okres lat 1989-1992 stał okresem niesłychanego chaosu w życiu politycznym oraz poważnym kryzysem gospodarczym.

Linki zewnętrzne[]

Przypisy

  1. http://niepoprawni.pl/blog/6011/georgia-lub-kartwelia-%E1%83%A1%E1%83%90%E1%83%A5%E1%83%90%E1%83%A0%E1%83%97%E1%83%95%E1%83%94%E1%83%9A%E1%83%9D-ale-nie-gruzja
  2. Jerzy Siemisław Łątka: Ojciec Turków - Kemal Atatürk. Kraków 1994
  3. Michaił Tuchaczewski, Pochód za Wisłę, Warszawa 1937 (w: Józef Piłsudski Pisma zbiorowe t. 7. Rok 1920, aneks), Richard Pipes, Rosja bolszewików, wyd. polskie Warszawa 2005 ISBN 83-89656-15-9 (rozdział 4 – „Komunizm na eksport” i passim), Norman Davies, Orzeł biały czerwona gwiazda. Wojna polsko-bolszewicka 1919-1920, wyd. polskie Kraków 1998 ISBN 83-7006-741-7, Titus Komarnicki, Rebirth of The Polish Republic, London 1957, Wyd. Heinemann i inne.
  4. Cyt. za Richard Pipes, Rosja bolszewików, Warszawa 2005, s. 192-193.
  5. http://www.magyarkurir.hu/hirek/az-igazi-szabadsagert-pawel-cebula-minorita-gondolatai-marcius-15-rol-es-lengyel-magyar-barats Az igazi szabadságért - Pawel Cebula minorita gondolatai március 15-ről és a lengyel-magyar barátságról, Magyar Kurír, 2012. márc. 17.
  6. http://www.hitelfolyoirat.hu/dl/pdf/20111202-29881.pdf
  7. http://csepel.info/?p=13139
  8. http://karpatiharsona-mszpesmeciarek.blogspot.hu/2012/01/12-grzechow-gownych-rolanda.html
  9. Most még minden rendben van, de a Szovjetunióban olyan belpolitikai problémák vannak, melyek miatt külpolitikai pozicóit előbb-utóbb fel kell adnia Kelet-Európában. És ekkor a lengyel-magyar kapcsolatokat európai szintre kell emelni. Ez a kapcsolat lesz a záloga Közép-Európa békéjének. Ennek érdekében a közelmúlt nagyszerű hagyományait, a két nép barátságát bizonyítanunk kell. A mi nemzedékünk fog rendet teremteni egy Szovjetúnió nélküli Közép-Európában, ezért a közös hagyományokat ébren kell tartani.” — Történeti Hivatal — Állambiztonsági Szolgálatok Történeti Levéltára, M-35352 (2/208 old.) BM III/III-4-b „Pálos” Sági R. hdngy 1970.szeptember 21.
Advertisement