Historia Wiki
Advertisement
Stub Ten artykuł został napisany w sposób nieobiektywny.
Możesz pomóc Historia Wiki rozbudowując ją!
Gen

gen.węgierskiej bezpieki József Horváth

Gen

gen.József Horváth-bezpieka. Zdjęcie z archiwum bezpieki. — Foto:ÁBTL Budapeszt

Gen.J

gen.József Horváth-bezpieka - krótko przed śmiercią

gen.József Horváth (*1931 †2001) – czeladnik stolarski, robotnik niewykwalifikowany huty szkła, robotnik niewykwalifikowany zakładów metalurgicznych, generał bezpieki, terrorysta, analfabeta z wykształceniem partyjnym i bezpieki, morderca tłumów, przestępca wojenny i przeciwko ludzkości, dowódca batalionu bolszewickich kontrrewolucjonistów w okresie Rewolucji węgierskiej 1956 r, generał bezpieki w okresie komuny na Węgrzech, alkoholik - osoba umysłowo chora - przed śmiercią przeszedł skomplikowaną operację mózgu.[1] Był szefem Zarządu III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) komuny. Prawa ręka szefa bezpieki gen. Szilvesztera Harangozó oraz gen.Ferenca Pallagi'ego.[2] Agent sowieckiego KGB. Zacięty wróg Polski i Polaków. Jako podpułkownik bezpieki, brał udział w storpedowaniu powstania Towarzystwa Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, zakładanego przez Rolanda Antoniewicza oraz był jednym z inicjatorów prześladowania opozycyjnych Polaków i węgierskich polonofilów przez komunę w WRL na czele z Rolandem Antoniewiczem, Prof.dr.Jánoszem Elbertem, Grácią Kerényi, Zoltánem Fábiánem, Gáborem Bódy, Prof.dr.płk.Istvánem Hajdu, Kálmánem Kéri i innymi. Jeden z inicjatorów zaostrzenia systemu kontraselekcji. Bezpośrednio przed upadkiem komuny, wspólnie z gen.gen. Ferencem Pallagim i Szilveszterem Harangozó był autorem i wykonawcą całej serii podłych prowokacji zniesławiających Rolanda Antoniewicza z zemsty za to, że Roland Antoniewicz spowodował utratę władzy przez Györgya Aczéla, a przez to upadek władzy Janosza Kadara i w końcu upadek komuny. Przestępstwa dokonane przez gen. Józsefa Horvátha na mocy węgierskiej ustawy CCXX/2011 z grudnia 2011 r o nieprzedawnieniu zbrodni bolszewickich i hitlerowskich („Lex.Gulyás”)[3]nie ulegają przedawnieniu i zapomnieniu.Od podwładnych nachalnie żądał „wyników”, stale podkreślając, że „cel uświęca środki”. Dlatego też — jak to wielokrotnie w swoich wywiadach i w książkach oznajmił znany węgierski specjalista kryminalny, pułkownik policji László Tonhauser: „Esbeków strasznie nie lubiliśmy, bo nudząc się siedzieli za swoimi biurkami i nic nie robili, tylko dłubali w nosie, ale trzy razy tyle zarabiali, co my, którzy w walce ze światem przestępczym, codziennie narażaliśmy swoją skórę! A kiedy ich szef zaczął ich nagabywać, ażeby »wreszcie produkowali jakieś wyniki«, nocami wyszli na miasto rysować swastyki na ścianach kamienic, a potem robili »dochodzenie« w tej sprawie.[4]

Biografia[]

KarieraEsbeków

Kariera esbeckich generałów: po upadku komuny założyli firmy tępiące ...szczury. W końcu doskonale wiedzieli, kiedy trzeba truć, kiedy przejechać samochodem czy wepchnąć pod metro lub utopić w Dunaju czy w Balatonie! Dzięki nim w Budapeszcie szczury ponoć wyginęły... Ale nie opozycja!

Urodził się w miejscowości Balatonkiliti w dniu 10 października 1931 r. W okresie II wojny światowej nie posiadając żadnego wykształcenia pracuje jako robotnik niewykwalifikowany, w 1942 w bliżej nieokreślonej hucie szkła, później w Zakładach Metalurgicznych Manfreda Weissa na wyspie Czepel. Do 1949 r jest czeladnikiem stolarskim, kiedy zostaje zwerbowany do pułku KBW w Szombathely. Od tej chwili robi szaloną karierę partyjną oraz esbecką. Mniej więcej co pięć lat awansują jego, z próbnego milicjanta docierając do szlifów generalskich w 1985 r. Początkowo pracuje w KBW i w WOP a potem w Straży Ochrony Rządu, ale w 1959 r już na stałe przechodzi do bezpieki przede wszystkim za zasługi w kontrrewolucyjnych walkach przeciwko bohaterom Rewolucji węgierskiej 1956 r. W 1970 r bierze aktywny udział w storpedowaniu powstania Towarzystwa Przyjaźni Węgiersko-Polskiej, zakładanego przez Rolanda Antoniewicza. W nagrodę zostaje skierowany do Moskwy na studia w Wyższej Szkole Nauk Partyjnych KP Związku Sowieckiego (gdzie obowiązkowo zostaje wciągnięty do KGB), które kończy w 1973. Jeszcze w tym samym roku jako podpułkownik i kierownik działu III/III-4. bezpieki, otrzymuje meldunki w sprawie prowadzonej przeciwko artyście plastykowi Györgyowi Galántai'emu i wydaje podłe zarządzenia. Niczym pies węszy i poluje na opozycjonistów, w wyniku czego w 1985 r otrzymuje szlify generalskie i zostaje szefem Zarządu III/III (kontrwywiadu wewnętrznego „do walki z reakcją”) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW. Jeszcze jako zastępca Szefa kontrwywiadu wewnętrznego, jako wróg Polski i Solidarności, był jednym z inicjatorów prześladowania opozycyjnych Polaków i węgierskich polonofilów przez komunę w WRL na czele z Rolandem Antoniewiczem, Prof.dr.Jánoszem Elbertem, Grácią Kerényi, Zoltánem Fábiánem, Gáborem Bódy, Prof.dr.płk.Istvánem Hajdu, Kálmánem Kéri i innymi, przeciwko którym jego ludzie dokonują kolejne zamachy i przeważnie mordują ich. Był jednym z inicjatorów zaostrzenia systemu kontraselekcji. Bezpośrednio przed upadkiem komuny, wspólnie z gen.gen. Ferencem Pallagim i Szilveszterem Harangozó był autorem i wykonawcą całej serii podłych prowokacji zniesławiających Rolanda Antoniewicza z zemsty za to, że Roland Antoniewicz spowodował utratę władzy przez Györgya Aczéla, a przez to upadek władzy Janosza Kadara i w końcu upadek komuny. Według zdania grafologów, to on wykonał prowokacyjne „dokumenty” na szkodę Rolanda Antoniewicza na maszynie do pisania swojego szefa, wiceministra i Szefa III Głównego Zarządu d/s Bezpieczeństwa Państwowego MSW gen.Szilvesztera Harangozó, powierzając prowadzenie „śledztwa” w tej sprawie swojemu jamniczkowi — podpułkownikowi bezpieki Istvánowi Mikó, który w nagrodę bardzo szybko dorabia się szlifów generalskich. Do wykonania tej akcji wciągnął także swojego beniaminka — ostatniego sekretarza Komitetu Uczelnianego KISZ Uniwersytetu im. Lóránda Eötvösa w Budapeszcie, adiutanta Naczelnego Dowódcy Gwardii Robotniczej gen.Sándora Borbélya, międzynarodowego terrorystę — Eduárdó Györgya Rózsę-Floresa, który na początku lat dziesiątych w dziwnych okolicznościach zmarł w rodzinnej Boliwii. W okresie upadku komuny bierze jeszcze udział w aferze „Dunagate”: prowadził tajne śledztwo przeciwko partiom będącym w opozycji w stosunku do hołoty bolszewickiej, na przekór tego, że według uchwalonych korekcji do stalinowskiej Konstytucji 23 października 1989 r, było to już nielegalne i surowo zabronione. Po wpadce napisał kilka książek, w których bezskutecznie spróbował umniejszyć swoją rolę zarówno w tej aferze, jak i w innych podłych akcjach bezpieki. Zmarł w 2001 r w obłąkaniu, po przejściu operacji mózgu.

Wykształcenie[]

W jego aktach personalnych z MSW, nie ma żadnej wzmianki o tym, że uzyskał jakiekolwiek wykształcenie podstawowe, a tym bardziej średnie! A w tych sprawach MSW było bardzo pedantne! Jako analfabeta – robotnik niewykwalifikowany, nie miał prawa „ukończyć” studia na wydziale prawa, a tym bardziej zdobyć doktorat! W jego przypadku powoływanie się na „ukończenie” jakichkolwiek studiów jest (i było wówczas!) oszustwem i karalnym przestępstwem!

  • MSW kurs KBW 1949
  • Trzy miesięczna szkoła partyjna MDP 1950
  • Szkoła oficerska WOP i KBW 1952
  • Uniwersytet im. Lóránda Eötvösa w Budapeszcie wydział prawa 1959
  • Uniwersytet Wieczorowy Marksizmu-Leninizmu (trzy letni) 1965
  • Wyższa Szkoła Nauk Partyjnych KP Związku Sowieckiego 1973
  • Wyższa Szkoła Nauk Politycznych KC WSPR 10-tygodniowy kurs kierowniczy 1979
  • Wyższa Szkoła Nauk Politycznych KC WSPR 2 miesięczny kurs doszkalający dla kadr kierowniczych 1986

Stopnie wojskowe[]

  • próbny milicjant 1949 - ?
  • nadporucznik milicji 1955 - 1958
  • kapitan milicji 1958 - 1963
  • major milicji 1963 - 1968
  • podpułkownik milicji 1968 - 1975
  • pułkownik milicji 1975 - 1985
  • generał brygady milicji 1985 -2001

Zawód i funkcje[]

  • Huta szkła, ? 1942
  • Zakłady Metalurgiczne Czepel, ? 1946—1947
  • Czeladnik stolarski 1947—1949
  • Batalion KBW w Szombathely, podwaładny marzec-sierpień 1949 r
  • MSW kurs KBW, słuchacz 1950
  • Trzymiesięczna szkoła partyjna, słuchacz 1950
  • Pułk Szkoleniowy w Szombathely, dowódca plutonu 1950—1951
  • ?WOP, Strażnica w Győr, dowódca strażnicy maj—sierpień 1951 r
  • ?, Strażnica, Budapeszt, ulica Mosonyi. dowódca strażnicy sierpień—październik 1951 r
  • ?, Szombathelyi Kiképző Ezred, század politikai- helyettes 1951 - 1952
  • ?, Budapeszteński II Batalion KBW, z-ca dowódcy d/s politycznych marzec—maj 1952 r
  • Szkoła oficerska WOP i KBW, Budapest, słuchacz maj— grudzień 1952 r
  • MSW KBW, adiutant dowódcy 1952—1954
  • ?, I Budapeszteński Pułk KBW, dowódca batalionu luty—lipiec 1954 r
  • MSW Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego, dowódstwo dywizji, szkoła oficerska 1954-1956
  • Budapeszteński Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego I Batalion KBW, dowódca batalionu luty — październik 1956 r
  • I Budapeszteński Rewolucyjny Pułk KBW, oficer 1956. november 7. - december 10.
  • MSW Batalion Wojsk Ochrony Rządu, starszy referent 1956—1958
  • MSW Wojska Ochrony Rządu Dział Operacyjny, oficer operacyjny 1958—1959
  • Zarząd II (Kontrwywiadu) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW wydział II/5-e, główny oficer operacyjny 1959—1964
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW dział 4/a, p.o.kierownika działu 1964—1965
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW dział 4/a, kierownik działu 1965—1966
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW dział 4/b, kierownik działu 1966—1970
  • Wyższa Szkoła Nauk Partyjnych KP Związku Sowieckiego, student 1970—1973
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW wydział 2, kierownik wydziału 1973—1974
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW wydział 4, kierownik wydziału, jednocześnie 1974—1981
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW, z-ca szefa zarządu 1981—1984
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW, I z-ca szefa zarządu 1984—1985
  • Zarząd III/III (kontrwywiad wewnętrzny) III Głównego Zarządu MSW (Bezpieczeństwa Państwowego) MSW, szef zarządu 1985—1990
  • Skierowany w stan spoczynku 15 stycznia 1990 r

Inne[]

Według życiorysu, w okresie od 23 do 29 października w sześciu wypadkach brał udział w kontrrewolucyjnych akcjach KBW w różnych punktach Budapesztu przeciwko Rewolucjonistom 1956 r. W dniu 3 listopada 1956r został przewieziony do ogólnokrajowego więzienia zbiorczego w Kőbánya przy ul. Kozma.[5]

Mało wiarygodne książki generała[]

  • A lehallgatástól a kihallgatásig. Tábornok vád alatt. — Budapest Holding Kiadó Kft. — Budapeszt 1991 — ISBN: 963-75-8200-2
  • A tábornok vallomása. Meztelenül a Duna-gate ügyben/Üsz. 001/1990. I. 18. - Szigorúan titkos (Selejtezésig) - Budapest, 1990. Június 25. — Pallas Lap- és Könyvkiadó-PALLWEST, Budapeszt 1990, ISBN: 963-272-337-6
  • A kísértet fogságában — Zingen, Budapeszt, 1991 ISBN: ISBN: 9630415178

Materiały źródłówe[]

Állambiztonsági Szolgálatok Történelmi Levéltára (ÁBTL)[]

(Historyczne Archiwum Służb Bezpieczeństwa, wcześniej: Urząd Historyczny - Történeti Hivatal[6])

  • ÁBTL 2.8.1-14822
  • ÁBTL ÁBTL 2.8.1- 940/1959. rozkaz MSW

Inne[]

Przypisy[]

Advertisement