Historia Wiki
Advertisement

Mehmed IV (ur. 1642, zm. 1693) – 19. sułtan Imperium Osmańskiego z dynastii Osmanowie, rządzący w latach 1648-1687. Był synem sułtana Ibrahima I i Hatice Turhan Sultan. Ojciec sułtanów: Mustafy II i Ahmeda III.

Biografia[]

Mehmed IV urodził się w 1642 roku jako syn sułtana Ibrahima I. W 1648 roku , po obaleniu jego ojca, Mehmed zasiadł na tronie w wieku 6 lat. Początkowo władzę za sułtana sprawował wielki wezyr - Mehmed Köprülü, który ustabilizował sytuację wewnętrzną państwa.

Po osiągnięciu odpowiedniego wieku sułtan prowadził wojny z Siedmiogrodem, Austrią i Rzeczpospolitą Obojga Narodów. W 1672 roku podpisano Pokój w Buczaczu, gdzie Imperium Osmańskie zdobyło Naddnieprze i Podole Ukrainy, należące wcześniej do Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Kolejna kampania wojenna przeciwko Rzeczpospolitą zakończyła się Rozejm w Żurawnie w 1676 roku.

Osmanowie za panowania nowego wielkiego wezyra - Kary Mustafy prowadziła wojnę z Austrią. Do tej wojny dołączyła się też Rzeczpospolita Obojga Narodów. Wojska polskie i austriackie, pod wodzą król Polski - Jan III Sobieski pokonały Osmanów podczas Bitwy pod Wiedniem w 1683 roku. Przez tą przegraną Imperium Osmańskie utraciło Węgry oraz zakończyła się ponad 230-letnie ekspansja Turków w Europie, zapoczątkowaną przez podbój Konstantynopola w 1453 roku. Osmanowie mimo przegranej zdołali jednak zatrzymać Naddnieprze i Podole Ukrainy, które Polska odzyskała jednak w 1699 roku.

Porażki militarne Mehmeda IV doprowadziły do jego obalenia w 1687 roku, po 39-letnim panowaniu sułtana. Mehmed IV został następnie uwięziony w Edirne, gdzie zmarł w 1693 roku (w wieku 51 lat).

Advertisement