Mała Konstytucja z 1919 – konstytucja II Rzeczpospolitej z 20 lutego 1919. Określała zakres i organizację najwyższych władz do czasu uchwalenia Konstytucji Marcowej (1921). Określała ustrój Rzeczypospolitej jako demokratyczny.
Ustrój państwa[]
Konstytucja wprowadziła system rządów komitetowych. Oznaczało to, że najwyższą władzę w państwie stanowił Sejm Ustawodawczy, którego wolę wykonywał Naczelnik Państwa oraz Rada Ministrów. W praktyce w rękach Józefa Piłsudskiego skupiona została pełnia władzy państwowej.
Kalendarium[]
- Uchwalona 20 lutego 1919 roku. W życie weszła tego samego dnia, pozbawiając mocy obowiązującej Dekret z dnia 22 listopada 1918 r. o najwyższej władzy reprezentacyjnej Republiki Polskiej.
- Ogłoszona została 27 lutego 1919 roku w "Dzienniku Praw Państwa Polskiego" Nr 19, pod poz. 226.
- Zmieniona 25 lutego 1920 roku przez Uchwałę Sejmu z dnia 13 lutego 1920 r. uzupełniającą uchwałę Sejmu z dnia 20 lutego 1919 r.
- Uchylona 1 czerwca 1921 roku przez art. 126 ust. 2 Ustawy z dnia 17 marca 1921 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 1921 r. Nr 44, poz. 267) oraz - w stosunku do praw i obowiązków Naczelnika Państwa - art. 2 Ustawy przechodniej z dnia 18 maja 1921 r. do Ustawy Konstytucyjnej z dnia 17 marca 1921 r. w sprawie tymczasowej organizacji władzy zwierzchniej Rzeczypospolitej.