Ludwik Węgierski na Węgrzech jak Ludwik I Wielki − król Węgier i Polski, urodzony 3 marca 1326 roku, zmarł 10 września 1382, syn Karola Roberta i Elżbiety Łokietkównej.
Węgrzy uważają Ludwika za jednego z największych swoich władców. Pod jego rządami Węgry stały się potężnym państwem. Węgrze nadają mu przydomek Wielki. W Polsce jednak nie miał takich sukcesów, stracił prawie wszystko o co walczył Kazimierz m.in. Mazowsze, Santok, ziemię włodzimierską.
Kalendarium
- 1326 - narodziny
- 21 VII 1342 - koronacja na króla Węgier
- 1350 - porozumienie polsko-węgierskie w sprawie Rusi - Ludwik zrzeka się jej na rzecz Kazimierza Wielkiego
- 1351 - kapitulacja Litwinów przed Ludwikiem we wspólnej wyprawie polsko-węgierskiej
- 1352/53 - dalsze walki z Litwinami
- 1355 - umowa o dziedziczenie Kazimierza z Ludwikiem, Ludwik był zawsze wiernym sojusznikiem Polski - przywilej budziński
- 1355 - po zapewnieniu sobie sukcesji w Polsce, Ludwik zhołdował Serbię, część Bułgarii, a na krótki czas nawet Bośnię. Po wojnach z Wenecją opanował Dalmację z Dubrownikiem i wzmacniał pozycję nad Adriatykiem.
- 1364 - umowa z Kazimierzem, zamykająca prawo żeńskiego potomstwa do dziedziczenia tronu polskiego
- 1367 - mianowanie Władysława Opolczyka palatynem Węgier
- 1368 - przywilej pozwalający Polakom na wolny handel na Węgrzech
- 1370 - śmierć Kazimierza, Ludwik unieważnia testament Piasta i oddaje Kaźkowi Słupskiemu (jako lenno) ziemię dobrzyńską, Kruszwicę, Bydgoszcz, Wałcz oraz Złotów
- 17 XI 1370 - koronacja Ludwika na króla Polski, szybko wyjechał z Polski na Węgry władzę oddając swojej matce, Elżbiecie, córce Władysława I Łokietka.
- 1370 - zagarnięcie przez Litwinów ziemii włodzimierskiej, Siemowit III zrywa związki lenne z Koroną, zajęcie Santoka i Drezdenka przez Brandenburgię
Wybuchły spory w Wielkopolsce, dopiero trzeci powołany przez Elżbietę starosta zaprowadził tam pokój. W Małopolsce Kazimierz za życia dokonywał konfiskat majątków tych, którzy nie potrafili udowodnić legalności posiadania dóbr. Po śmierci Piasta zaczęli się oni buntować domagając się zwrotów majątków. Elżbieta powołała specjalne sądy, ale sprawy się przeciągały, a część majątków nie odzyskała. Wzrastało niezadowolenia, którego sam Ludwik nie umiał stłumić.
- 1373 - Władysław Biały, który uważał, że jemu należy się korona polska zajął Gniewkowo i Inowrocław, wkrótce jednak oddał te grody
- 1374 - w zamian za sukcesje swoich córek Ludwik nadaje Małopolsce przywilej koszycki
- 1375/77 - kolejny spór z Władysławem Białym, zajął Gniewkomo, w 1377 zginął Kaźko Słupski, skończyło się na tym, że Ludwik dał 10 000 florenów Władysławowi, a ten udał się do Dijon
- 1376 - konflikt między Węgrami a mieszczanami krakowskimi, zginęło wiele Węgrów i starosta krakowski, Jan Kmita. Po tym wydarzeniu Elżbieta wyjechała na Węgry, a Wielkopolanie znowu zaczęli się kłócić.
- 1376 - utrata ziemii chełmskiej i bełskiej na rzecz Litwinów
- 1377 - Litwini oddają Bełz Ludwikowi
- odłączenie przez namiestnika Rusi, Władysława Opolczyka ziemii halickiej od Polski i dołączenie do Węgier
- 1378 - Opolczyk zostaje namiestnikiem Polski
- zdjęcie ze stanowisła Władysława Opolczyka, do śmierci w 1380 rządziła namiestniczo Elżbieta
- 1378 - śmierć najstarszej córki Katarzyny, starsza Maria miała przejąć Polskę, a Jadwiga Węgry. Maria miała wyjść za Zygmunta Luksemburskiego, za to Jadwiga za Wilhelma Habsburga. Przewidywane było połączenie Polski i Brandenburgii.
- 1379 - w Koszycach ustanowiono Marię sukcesorką Ludwika
- 1381 - rozszerzenie przywileju koszyckiego na duchownych
- 1382 - kampania Zygmunta Luksemburskiego przeciwko Bartoszowi z Odolanowa, podczas oblężęnia Zygmunt dowiedział się o śmierci Ludwika 11 września 1382.