Konrad von Thüringen (ur. 1206 – zm. 24 lipca 1240) – 5. wielki mistrz Zakonu Krzyżackiego. Ten urząd sprawował w latach 1239-1240.
Biografia[]
Konrad był najmłodszym synem Hermana I. Jego starszy brat Luis IV był żonaty z Elżbietą. Po śmierci Ludwika w 1227 podczas szóstej wyprawy krzyżowej, jego brat Henryk stał się regentem Hermana II. Po śmierci Elżbiety w 1231, Henryk Raspe wziął Turyngów do siebie i wraz z Konradem pracował w celu skonsolidowania władzy. Konrad biorąc udział w wielu bitwach z arcybiskupem Moguncji Zygfrydem III groził mu, że potnie go na dwie części. Brał też udział w nieudanym oblężeniu Fritzlar w 1232. Elżbieta miała założony szpital w Marburgu i planowała go zostawić na potrzeby Joannitów, lecz zabronił jej Konrad z Marburga. Papież Grzegorz IX wysłał komisję, która miała zadecydować co dalej ze szpitalem. Posiedzenie odbyło się 2 sierpnia 1232. W lecie 1234 Konrad wyjechał do Rzymu z przekonaniem, że uda mu się włączyć szpital do kościoła parafialnego. W listopadzie Konrad uchylił swoje wszystkie dotychczasowe tytuły i wstąpił do Zakonu Krzyżackiego. W następnym roku wstąpił do komisji w Rzymie. Po śmierci Hermanna von Salzy został nowym mistrzem zakonu. Podczas wycieczki do Rzymu w 1240 zachorował i później zmarł. Został pochowany w kościele Elżbiety w Marburgu.