Kampania Dariusza I Wielkiego w królestwie Scytów − jedna z większych kampanii wojennych starożytnej Persji miała miejsce w 512 r.p.n.e. i zakończyła się jej porażką.
Historia
W VI w.p.n.e. miasta scytyjskie dostarczały duże ilości jedzenie dla greckich miast państw. Doprowadziło to do konfliktu z perską dynastią Achemenidów. W 512 roku p.n.e. 700 tysięczna perska armia Dariusza I Wielkiego zaatakowała Scytów[1]. Najpierw przeszła przez most przerzucony nad Hellespontem, a potem przez most przerzucony nad Dunajem na tereny Ukrainy . Posuwała się naprzód, wzdłuż wybrzeży Morza Czarnego. Na naradzie jaka się wtedy odbyła, postanowiono, że Scytów wesprą Budynowie, Gelonowie, oraz Sauromaci. Agatyrsowie, Neurowie, Androfagowie, Taurowie i Melanchlajnowie odpowiedzieli zaś, że to wesprą ich dopiero, gdy Persowie wkroczą na ich ziemie. Scytowie palili miasta, zatruwali studnie i wypalali pola. Stosowali wojnę podjazdową, wspierani przez Budynów i Sarmatów. Dariusz I wszedł do zniszczonej i opustoszałej stolicy Scytów. Wtedy scytyjscy posłowie przysyłali im żabę, mysz, ptaka i pięć strzał. Dariusz Wielki zrozumiał to jako akt poddania im ich ziemi (mysz), wody (żaba) i armii (ptak)[2]. Kapłan jednak przepowiedział, że oznacza to, iż jeśli Persowie nie zamienią się w żaby, myszy lub ptaki zostaną rozgromieni. Dariusz Wielki przekroczył rzekę Don (Tanais) i wkroczył do kraju Sarmatów[1]. Potem Persowie wkroczyli na północ, do kraju Budynów i Neurów, niszcząc miasta. Przerażeni Scytowie postanowili odesłać na północ część obywateli. W końcu jednak Dariusz nakazał zatrzymanie się na Wołdze i Persowie zaczęli się wycofywać. W końcu dotarli do Dunaju. Ich greccy poddani mieli wysadzić most, jednak w końcu do tego nie doszło.
Przypisy
- ↑ 1,0 1,1 Denis Sinor: The Cambridge History of Early Inner Asia, Tom 1
- ↑ Marceli Antoniewicz: Prace naukowe: Zeszyty historyczne, Tom 7