Jadwiga Andegaweńska (ur. w październiku 1373/lutym 1374, zm. 17 lipca 1399 w Krakowie) − królowa Polski, córka Ludwika Węgierskiego i Elżbiety Bośniaczki, święta Kościoła katolickiego.
Na zjeździe w Radomsku podjęto decyzję, że to Jadwiga, a nie jak wcześniej ustalano Maria będzie polską królową, ponieważ ta przejęła już władzę na Węgrzech. 15 października 1384 odbyła się koronacja na króla Polski w wieku 12 lat. Uwagę zwraca tytuł "król", a nie "królowa". Oczywiście dziewczynka w tak młodym wieku nie sprawowała władzy samodzielnie. Rządzili możnowładcy tacy jak Spytko z Melsztyna, Jan z Tarnowa, Dobiesław z Kurozwęk itd.). Chociaż Jadwiga była już zaręczona - z Wilhelmem Habsburgiem polscy panowie wydali ją za wielkiego księcia litewskiego, Władysława II Jagiełłę, ślub odbył się 18 lutego 1386 roku.
Jadwiga nie była z początku szczęśliwa z małżeństwa. Przekonała ją wizja chrystianizacji Litwy, ponadto Zbigniew z Oleśnicy twierdził, że wyglądowi Jagiełły nie można nic zarzucić. Nawet po koronacji męża, Jadwiga pozostała królem, była tak samo ważna jak je mąż, a może nawet ważniejsza. W 1387 roku Jadwiga wzięła udział w wyprawie na Ruś Halicką i przyłączyła tą dzielnicę do Polski od Węgier. Potwierdziła Lwowi prawo składu. Także w 1387 roku w Lwowie Piotr I, hospodar mołdawski złożył Jadwidze hołd lenny.
Jadwiga przyczyniła się do wzrostu polskiej kultury. Ze swoich środków odnowiła Akademię Krakowską, założoną przez Kazimierza III Wielkiego. Sprowadziła do Polski spory księgozbiór i kazała go przetłumaczyć na język polski. Fundowała szpitale, ponoć była bardzo wrażliwa na cudze nieszczęście.
Jadwiga była kobietą szczególnie jak na owe czasy bardzo wysoką, miała ok. 180 cm. - tak wykazały badania jej ciała przeprowadzone po otwarciu jej grobowca na Wawelu. Była jasnowłosa, biegle znała pięć języków (węgierski, czeski, polski, niemiecki, łaciński), miała wrodzony talent dyplomatyczny, potrafiła dobierać sobie współpracowników, dobrze jeździła konno. Była wesoła, lubiła jak większość kobiet stroje, zabawy i klejnoty. Dla ludzi była dobra, jej ważną cechą jest oczywiście pobożność. Stanowcza i twarda wobec wrogów, czasami porywcza.
22 czerwca 1399 roku narodziła się Elżbieta Bonifacja, córka Jadwigi i Jagiełły. Córeczka przeżyła do 13 lipca, natomiast Jadwiga zmarła (prawdopodobnie na chorobę popołogową) cztery dni później.
W 1979 roku Jan Paweł II ogłosił ją błogosławioną kościoła katolickiego, w 1997 ten sam papież wyniósł ją na ołtarze. Święta Jadwiga jest patronką Polski i apostołką Litwy.