Augusta von Harrach zu Rohrau und Thannhausen[1] (ur. 30 sierpnia 1800, zm. 5 czerwca 1873) – hrabianka, księżna legnicka, hrabina Hohenzollern, morganatyczna żona Fryderyka Wilhelma III.
Biografia[]
Urodziła się 30 sierpnia 1800 jako córka Krystiany von Rayski i Ferdynanda Józefa von Harrach zu Rohau. Miała jednego starszego brata Karola Filipa.
W 1822 w Teplicach poznała swojego przyszłego męża, króla Prus Fryderyka III Hohenzollerna. 8 listopada 1824 nadał jej tytuł księżnej legnickiej i hrabiny Hohenzollern. Następnego dnia odbył się ślub. Początkowo związek utrzymywany był w tajemnicy. Nie została królową, ponieważ Fryderyk uważał, że nie chce mieć innej królowej po śmierci Luizy. W 1826 przeszła na protestantyzm. Nie była aktywna politycznie. Razem z mężem nie miała dzieci. Zdołała przekonać do siebie rodzinę króla w ostatnich latach jego życia, gdy otoczyła swego męża czułą opieką.
W 1840 opiekowała się chorym mężem, lecz z powodów protokolarnych nie mogła brać udziału w pogrzebie.
Jako wdowa księżna legnicka mieszkała nadal w berlińskim pałacu z odpowiednim uposażeniem. Koło wejścia do parku Sanssouci w Poczdamie wybudowała wg projektu Albrechta Dietricha Schadowa Willę Liegnitz. Przebywała także w Vevey nad jeziorem genewskim w willi Augusta. Wiele podróżowała, odwiedziła min. Szwajcarię, Włochy i Anglię. Zmarła podczas pobytu w kurorcie Bad Homburg von der Höhe 5 czerwca 1873 roku.
Przypisy